Ο Ιερός Μεταβυζαντινός Ναός του Αγίου Γεωργίου οικοδομήθηκε με την γενναία οικονομική αρωγή των προγόνων της Μάνης στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας τότε που όλα ʺ τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά ʺ. Οικοδομήθηκε στην κορυφή λόφου για να δεσπόζει στη κοιλάδα του Ερυθροποτάμου και να αποτελεί σημείο αναφοράς των πιστών γηγενών χριστιανών, και μυτερό αγκάθι για τους αλλόθρησκους διερχομένους, ο οποίος αναμφίβολα μέχρι και σήμερα αποτελεί το στολίδι της περιοχής.

Την ύπαρξη Ιερού Ναού στο χωρίο μαρτυρεί η πρώτη Αγία Τράπεζα που χρονολογείται από το 1820 αλλά και η μαρμάρινη πλάκα που υπάρχει στη Νότια πλευρά του Ιερού Βήματος. Ακόμη στο δάπεδο υπάρχει επιτύμβια στήλη που αναφέρει το όνομα του κτήτορα, ‘’ ΕΚΗΜΗΘΗ Ο ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΡΟΣΟΣ ΕΚΤΗΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΤΟΥΣ 1837΄΄. Η στήλη τοποθετήθηκε εκ των υστέρων ως ιστορικό τεκμήριο από τα κοιμητήρια που υπήρχαν στην νοτιοδυτική πλευρά του Ναού μαζί με άλλες επιτύμβιες στήλες .
Η παλαιά εικόνα του Αγίου Γεωργίου με ημερομηνία ΄΄ΑΩΚΑ΄΄ δηλαδή 1821 αποτελεί και αυτή τεκμήριο της ύπαρξης Εκκλησίας την περίοδο εκείνη έχοντας αφιέρωση: "ΓΕΓΟΝΕΝ ΔΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΚΑΙ ΔΑΠΑΝΗΣ ΤΩΝ ΤΙΜΙΩΝ, ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΥΡΟΥΔΗ ΓΚΛΑΜΑΔΑΝΗ ΤΗΣ ΤΕ ΣΥΜΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΤΟΥ" ενώ δυσανάγνωστο είναι το όνομα του αγιογράφου και δημιουργού της. Επίσης η εικόνα του Αγίου Μοδέστου που φυλάσσεται εντός του Ιερού Βήματος με ημερομηνία 1888. ( Άγιος προστάτης των ζώων τον οποίο ευλαβούντο ιδιαιτέρως οι Μανιώτες την εποχή εκείνη με Αρτοκλασίες την ημέρα της εορτής του). Εντύπωση όμως προκαλεί η εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης η οποία φέρει ημερομηνία΄΄ ΑΩΙΗ΄΄ δηλαδή 1818, ημερομηνία δηλάδή προγενέστερη του τότε Ναού.

Αργότερα την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ο Ναός ήταν μισογκρεμισμένος. Έτσι επί Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωακείμ Γ (1901-1913) και Μητροπολίτη Διδυμότειχου   Φιλάρετου   Βαφείδη (1899-1928) γίνεται αίτηση στο Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ Β’ για να ανοικοδομηθεί η   ετοιμόρροπη   εκκλησία   του   Αγίου Γεωργίου Καδήκιοϊ ( Έδρα Καδή, δηλ. Δικαστή)  . Ενδιαφέροντα    στοιχεία έχει η άδεια που δίνει ο Σουλτάνος για να κτιστεί η νέα Εκκλησία σε γραφή οθωμανική και χρονολογία του Ισλαμικού Ημερολογίου που αντιστοιχεί στον Οκτώβριο του 1901. Μεταφράζοντας την άδεια διαβάζουμε: το χωρίο έχει 135 σπίτια και ζουν 945 άτομα ο ναός θα στοιχίσει 35.000 γρόσια που δε θα ζητηθούν από την ενορία των Ρωμιών του χωρίου θα κτιστεί με πέτρα στα θεμέλια της παλιάς εκκλησίας με 3 πόρτες 6 παράθυρα 25 μέτρα μήκος 15 μέτρα πλάτος και 9 μέτρα ύψος.
Ο νέος ναός αποπερατώθηκε το 1904 και εγκαινιάσθηκε τον μήνα Σεπτέμβριο του ιδίου έτους υπό του  Μητροπολίτου Λιτίτσης κυρού Νικηφόρου κατόπιν αδείας του επιχωρίου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου κυρού Φιλαρέτου Βαφείδη ο οποίος απουσίαζε στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο 1903-1905 επειδή ήταν Συνοδικός Ιεράρχης του Οικ. Πατριαρχείου.
Από την άδεια ανέγερσης της εκκλησίας απουσιάζει το κωδωνοστάσιο καθώς οι Οθωμανοί απαγόρευαν τη χρήση και το κτίσιμο τους. Μετά την απελευθέρωση η καμπάνα κρεμάστηκε σε μουριά που υπήρχε στην αυλή του ναού, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 1950 κτίστηκε το σημερινό καμπαναριό.
Μεγάλη εργασία επισκευής και συντήρησης της στέγης έγινε στα 1952. Το δάπεδο του ναού ήταν στρωμένο με πέτρα και χώμα ενώ το 1957 τοποθετήθηκαν τσιμεντοπλακάκια. Στα 1978-80 προστείθεται ο ημιυπαίθριος εξωνάρθηκας για να εξυπηρετεί πρακτικές ανάγκες του εκκλησιάσματος. Ο Ναός κατά καιρούς είχε δεχτεί παρεμβάσεις για την συντήρηση του ενώ προστέθηκαν αγιογραφίες στους τοίχους και καινούργια στασίδια.

Από το 2015 ξεκινούν δυναμικά τα έργα αναπαλαίωσης και εξωραϊσμού του ιερού ναού, με την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου κ.κ. Δαμασκηνού, με κορωνίδα τον εξωραϊσμό του ιερού βήματος όπου και επαναφέρεται σε αυτό το πέτρινο και αρχοντικό του κάλλος φέρνοντας στην επιφάνεια όλες αυτές τις ιστορικές πληροφορίες που έχουμε σήμερα ως τεκμήριο της θρησκευτικής ζωής της ενορίας μας.

Ο Ιερός Μεταβυζαντινός Ναός του Αγίου Γεωργίου Μάνης αποτελεί το κέντρο της ιστορίας του χωριού και πραγματικά έναν πόλο έλξης θρησκευτικού τουρισμού μιας και η αισθητική του αίγλη εναρμονίζει απόλυτα το χθες με το σήμερα και προσφέρει στους προσκυνητές την δυνατότητα να γνωρίσουν τον θρησκευτικό πολιτισμό της Μητροπόλεως Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου αλλά ταυτόχρονα και την πολυποίκιλη ιστορία του Βορείου Έβρου.